Mijn naam is Maria Luisa Mearin Manrique (Luisa) en ik ben geboren in Madrid. Ik ben getrouwd met een Nederlandse man en heb twee kinderen en twee kleinkinderen. Ik ben altijd geïnteresseerd geweest in het leren van talen en het communiceren met mensen uit andere landen en culturen. Direct na mijn middelbare school ging ik naar Ierland als au-pair om de Engelse taal te oefenen en het Cambridge Proficiency diploma te halen. Sinds mijn komst naar Nederland in 1979 woon ik in Wassenaar. Dat betekent dat ik langer in Nederland dan in Spanje heb gewoond. Maar iedereen rondom mij beschouwt mij als een echte Spanjaard.
Geneeskunde en Onderwijs
Ik heb Geneeskunde gestudeerd aan de Universiteit van Madrid. Gedurende mijn studie ontmoette ik mijn man, Peter, tijdens een zomercursus Frans aan de Universiteit van Montpellier. Vóór het afrondden van mijn studie wist ik dat ik naar Nederland zou verhuizen en ben ik dus Nederlands gaan studeren. Het betrof zelfstudie, want ik kon in Madrid geen leraar Nederlands vinden. Via mijn hoogleraar Kindergeneeskunde kwam ik in contact met het hoofd van de afdeling maag-darm-leverziekten van het Leids Universitair Medisch Centrum (LUMC). Hij stimuleerde me om wetenschappelijk onderzoek binnen zijn groep te doen. Het was een interessant aanbod, omdat om met patiënten te kunnen werken ik eerst Nederlands moest kunnen praten. Dankzij beurzen van de Spaanse Ministeries van Buitenlandse Zaken en van Onderwijs kon ik mijn wetenschappelijke werk in het LUMC afronden in de vorm van een proefschrift aan de Universiteit van Leiden. Inmiddels was mijn Nederlands goed genoeg om het gevreesde examen van de "nonnen" te halen in het Vught-taalcentrum. Kort daarna kreeg ik in het LUMC een plaats voor de opleiding Kindergeneeskunde. Ik heb in het LUMC dertig jaar mogen werken als kinderarts-maag-darm-leverziekten. Ik heb er ook mogen bijdragen aan de opleiding van meerdere generaties kinderartsen en ik ben hoogleraar Kindergeneeskunde bij de Leidse Universiteit geworden. Als onderdeel van het hoogleraarschap heb ik de Basiskwalificatie Onderwijs (BOK) afgerond, gelijk aan het A-certificaat van de lerarenopleiding. Gedurende al die jaren, en nog steeds, heb ik mij toegelegd op het onderwijzen van de Geneeskunde op alle niveaus, vanaf studenten tot verpleegkundigen, huisartsen en kinderartsen. Sinds 2020 ben ik gepensioneerd voor patiëntenzorg, ben ik emeritus hoogleraar en blijf ik de wetenschap beoefenen, proefschriften begeleiden en jonge onderzoekers van over de hele wereld zo veel mogelijk helpen.
Spaans en Onderwijs
In 2019 -2020 heb ik de Training voor Docenten Spaans als Vreemde Taal afgerond aan het Cervantes Instituut te Utrecht. In 2020 ben ik begonnen als docent Spaans bij Casa Luisa. Doorlopende scholing als leraar Spaans doe ik door deel te nemen aan specifieke cursussen en workshops.
2021. "Presence in Online Teaching" (Universiteit van Nebrija), "De beoordeling: broodkruimels onderweg", "Technieken om het taalbewustzijn te bevorderen bij leerlingen Spaanse taal", "Zinvolle activiteiten in de ELE-klas", "Werken we samen? Coöperatief leren in de ELE-klas" (allen: Institut des Langues Vivantes van de Université Catholique de Louvain (UCLouvain).
2022. “El papel de la mediación intercultural entre el docente, el estudiante y los materiales en el aula de ELE" (Institut des Langues Vivantes van de Université Catholique de Louvain (UCLouvain).
2023. "Desarrollar la competencia crítica de los estudiantes de ELE" (Cervantes Instituut te Utrecht), "Neuroeducación y aprendizaje de idiomas" (Instituto Cervantes, Alcalá de Henares, Madrid).
Spaans en Onderwijs
Alle afgelopen jaren zijn belangrijk geweest voor mijn vorming als persoon en als docent. Wat ik weet over lesgeven heb ik grotendeels geleerd door ervaring, zelfreflectie, gesprekken met studenten en met docenten, waaronder mijn zoon en schoondochter. Volgens mij is goed onderwijs gebaseerd op het stimuleren van de kennis en kwaliteiten van de studenten, zonder voorbij te gaan aan hun beperkingen*. Ik vind het belangrijk om de leerling verantwoordelijkheid te geven voor zijn leerproces, op een manier die past bij zijn kennisniveau. Als de leerling een fout maakt, moet de ervaring niet negatief zijn, maar gunstig voor het leren, omdat de gemaakte fout samen met de leraar kan worden gecorrigeerd. Om dit mogelijk te maken moet er een veilige leeromgeving gecreëerd worden, waarin fouten gemaakt kunnen worden zonder schaamte wat het leren in de weg kan staan. Voor een veilig leerklimaat is het van belang een positieve basishouding te hebben, dat wil zeggen betrokken, warm en empathisch, waardoor de leerling zich, ook met zijn beperkingen, veilig en geaccepteerd voelt.
* Scriptie F. van Ede. Gedragsontwikkeling.